INTENCJE APOSTOLSTWA MODLITWY 2024 LIPIEC

Papieska: Módlmy się, aby sakrament namaszczenia chorych, dał przyjmującym go osobom oraz ich bliskim siłę od Pana, stając się dla wszystkich widocznym znakiem współczucia i nadziei.

Stała: Módlmy się o dar pokoju na całym świecie szczególnie w miejscach, gdzie toczą się wojny (w Ziemi Świętej i Na Ukrainie).

Parafialna: O Boże błogosławieństwo, opiekę Matki Bożej i wszelkie potrzebne łaski na czas wakacji dla Dzieci, Młodzieży i wszystkich odpoczywających na urlopach z naszej wspólnoty parafialnej.

BIULETYN RODZINY RÓŻAŃCOWEJ

DIECEZJI RADOMSKIEJ

Nr.203 lipiec 2024 r

AKTUALNOŚCI

- Cieszy widok tak wielu wspaniałych Bożych Kapłanów z naszej diecezji na Wałach Jasnogórskich  ! Jak zwykle nasza Diecezja jest jedną z największych grup podczas Ogólnopolskiej Pielgrzymki Żywego Różańca na Jasną Górę. To Wasza zasługa : kapłanów, Zelatorów i wszystkich sióstr i braci Żywego Różańca. Tak trzymać ! Mam nadzieję że tak jak co roku w Wysokim Kole w pierwszą sobotę października będzie nas także duuuuużo i będzie modlitewnie, nabożnie i skocznie . A okazja w tym roku jest wyjątkowa, bo 18 sierpnia 1974 roku, a więc 50 lat temu Bł. Kard. Stefan Wyszyński ukoronował Obraz Wysokolskiej Królowej Różańca Świętego . ZAPRASZAM w imieniu Kustosza ks. Artura i swoim.

- Ostatnia szansa aby w tym roku podjąć nocne czuwanie jako Żywy Różaniec w Kaplicy Wieczystej Adoracji w Jedlni , w której trwa nieustanna modlitwa w intencji rodzin . Wolny termin to 10 października i 10 grudnia 2024 r.  

KONSPEKT SPOTKANIA

• Pieśń – Królowej Anielskiej śpiewajmy ..
• Zapalający świece – Światło Chrystusa.
• Wszyscy – Bogu niech będą dzięki.

Modlimy się w Intencjach Światowej Sieci Modlitwy Papieża

Za duszpasterstwo chorych

Módlmy się, aby sakrament namaszczenia chorych dawał osobom, które go przyjmują, i ich bliskim moc Pana i aby coraz bardziej stawał się dla wszystkich widzialnym znakiem współczucia i nadziei.

Mimo pełnej oddania posługi księży kapelanów w szpitalach, hospicjach czy domach opieki, wciąż pokutuje wśród osób chorych przeświadczenie, że Namaszczenie Chorych to „ostatnie namaszczenie” i trzeba już żegnać się z tym światem. Potrzeba więc naszej modlitwy za chorych , aby w tym sakramencie  dostrzegli Chrystusa, który chce ich umocnić w chwilach cierpienia. Módlmy się za najbliższą rodzinę, aby zrozumieli jak wielka jest ich misja, aby w tak trudnych chwilach zadbać o duszę , która potrzebuje pojednania i oczyszczenia, a jeśli przychodzi ostatnia chwila mogła ze spokojem wyjść na spotkanie z Panem.

Modlimy się również w naszych intencjach: ........... (zachęcić do podania swoich osobistych intencji, np. o zdrowie dla kogoś z rodziny itp.).

Różaniec: Rozważmy trzecią  światła  – Głoszenie Królestwa Bożego i wezwanie do nawrócenia

    „Odchodząc stamtąd, Jezus ujrzał człowieka imieniem Mateusz, siedzącego w komorze celnej, i rzekł do niego: «Pójdź za Mną!» On wstał i poszedł za Nim./ Mt 9, 9/

„Pójdź za mną” – to wezwanie Jezus kieruje do mnie i do ciebie. Nie oglądaj się za nikim , ale spójrz w swoje serce i  tak jak celnik Mateusz pozwól Jezusowi je przemienić . Zaproś Jezusa do swojego domu, do swojego życia i codziennych spraw. Nie odkładaj tej decyzji na potem. Jezus teraz chce napełnić cię swoją przebaczającą miłością i sprawić , że staniesz się nowym człowiekiem – staniesz się Jego uczniem.

– Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo (10 razy), Chwała Ojcu, O mój Jezu…

– Królowo Różańca Świętego, módl się za nami.

– Za zmarłych członków kółka różańcowego……………….. (wymienić): Wieczny odpoczynek...

Konferencja (prowadzi ją kapłan lub zelatorka )

Spotkanie Jezusa z Samarytanką jest dla mnie wyjątkowe z kilku względów. Po pierwsze Jezus spotyka się z osobą całkowicie obcą Żydom, Jezus wychodzi poza swój własny krąg kulturowy i religijny. Wiemy, że Żydzi nie utrzymywali stosunków z Samarytanami, uważali ich za odstępców. Po drugie Jezus spotyka się z nią w najgorętszą porę dnia, kiedy nikt nie przychodził do studni. I w końcu po trzecie Jezus zaczyna z nią normalną rozmowę, wchodzi w relacje i buduje więzi, żeby dopiero później zaprosić ją do nawrócenia. Widać tu klasyczny sposób ewangelizacji.

Pielgrzymując śladami św. Pawła po Azji Mniejszej każdy może namacalnie zobaczyć w jaki sposób Apostoł Narodów głosił Ewangelię, naśladując Mistrza z Nazaretu. Przychodząc do miasta znajdował wspólnotę żydowską. Zaczynał od uczestnictwa w spotkaniach w synagodze, poznawał ludzi, w niektórych miejscach rozpoczynał pracę, wiemy, że wyrabiał namioty. Żył z tymi, do których w końcu zaczął przemawiać i głosić orędzie dobrej Nowiny o Jezusie. Tak tworzyły się zręby pierwszych wspólnot chrześcijańskich; ludzi, którzy przyjęli Jezusa jako Zbawiciela. Ewangelizacja zaczyna się od spotkania, od budowania więzi. Jeśli z góry chcemy narzucać komuś chrześcijaństwo, bez uprzedniego wejścia w relacje, stajemy się kolejnymi ideologami. Mieszkańcy miast Azji Mniejszej poznawali Pawła, odkrywali, że to co mówi nie jest jego wymysłem, ale faktycznie prawdą jego serca. Autentyczne świadectwo stawało się zaproszeniem do relacji z Bogiem.

Paulina Jaricot od dziecka była pod wrażeniem misjonarzy w Chinach, którzy spotykali się z zupełnie obcą kulturą i próbowali w podobny sposób ułatwiać spotkanie z Jezusem. Dzisiaj także w wielu miejscach na świecie misjonarze żyją w środowiskach zupełnie obcych chrześcijaństwo. Warto wspomnieć o wielu krajach muzułmańskich, gdzie maleńkie wspólnoty chrześcijan starają się żyć Ewangelią i zapraszać. Jeden z misjonarzy z islamskiego kraju opowiadał mi sytuację jak do jego drzwi zapukał młody człowiek i poprosił o chrzest. Ów ksiądz wziął Biblię i powiedział, żeby poczytał i jak będzie dalej zainteresowany to ma wrócić. „Proszę Księdza” – odpowiedział mężczyzna – „przeczytałem już dwa razy i dlatego jestem, bo spotkałem Boga, który jest bliski”. W takich miejscach są misje ad gentes, czyli skierowanych do ludzi, którzy nigdy nie słyszeli o Jezusie. W związku z tym rodzi się pytanie czy w naszym kraju możemy mówić o takiej samej ewangelizacji?

Papieże ostatnich dekad zwracali uwagę na zmiany w życiu społeczeństw naszego kręgu kulturowego w ostatnich stuleciach. Wielu ludzi jest ochrzczonych, ale żyją jakby zapomnieli na czym polega wiara i życie Dobrą Nowiną. Ciekawe, że już w czasach Pauliny Jaricot można zobaczyć podobne zjawiska. Z tego względu można uznać założycielkę Żywego Różańca za jedną z prekursorek „nowej ewangelizacji”. Jan Paweł II pisał, że „nowa ewangelizacja musi dać odpowiedź spójną, trafną i przekonywującą, zdolną umocnić wiarę katolicką w jej podstawowych prawdach, w jej wymiarze indywidualnym, rodzinnym i społecznym”. Jest to zadanie dla nas ludzi Kościoła do odkrycia na nowo punktów stycznych z życiem tak wielu osób zarażonych mentalnością narcystyczną, konsumpcjonizmem i hedonizmem. Paulina Jaricot odkryła, że zmiany ekonomiczne i społeczne w Lyonie na początku XIX wieku spowodowały, że wielu nie miało już czasu na pogłębianie wiary czy nawet na uczestnictwo w niedzielnej Eucharystii. Zapragnęła dać możliwość im wszystkim nie zostawiania wiary jako sprawy drugo czy trzeciorzędnej i z nowymi metodami próbowała docierać z Ewangelią. Stąd jej inicjatywy społeczne, ale przede wszystkim troska o życie modlitwy i dobrą literaturę religijną.

Dzisiaj także widzimy wiele wyzwań dotyczących nowej ewangelizacji. Chyba jeśli nie w każdej to na pewno w większości rodzin możemy spotkać osoby, które odeszły od wiary, stwierdzają, że to ich nie interesuje, jest nie racjonalne. Jaka powinna być nasza reakcja na naszych bliskich, znajomych kolegów i koleżanki z pracy, którzy patrzą na nasz krzywym okiem z powodu wiary. Czy powinniśmy im zawracać uwagę i karcić ich za to. Bynajmniej. Warto sięgnąć do rozważania tajemnic z życia Jezusa i Maryi. Różaniec, który jest swoistą Ewangelią w pigułce uczy postaw Jezusa. Nasz Zbawiciel zaczynał zawsze od spotkania z drugim człowiekiem, poznania jego potrzeb i braków. Po zbudowaniu więzi rozmowy zawsze przechodziły na głębszy wymiar i kończyły się nawróceniem. Wiele osób odchodzi od wiary, bo nie spotkały osoby, która ich wysłucha, pozwoli podzielić się swoimi wątpliwościami, czasami usłyszy ból odrzucenia albo bezradności. Niekiedy zamiast tego osoby te słyszą „musisz to, albo powinieneś tamto”. Taki komunikat nie rozwiązuje problemów, ale tylko pokazuje im, że Ewangelia to puste słowa. Różaniec uczy nas cierpliwości Boga, spokojnego przyjmowania Miłosierdzia Bożego i następnie dzielenia się nim z innymi. Rozważanie każdego dnia tajemnicy z życia Jezusa pozwala nam stawać się jak On i w taki sposób spełniać Jego zaproszenie do głoszenia Ewangelii.

Pytania do refleksji:

1.         Jakie są moje pierwsze reakcje gdy ktoś bliski stwierdza, że odchodzi o wiary i Boga?

2.         Czy potrafię usłyszeć potrzeby i troski osób, które odeszły od Kościoła, czy staram się wtedy życzliwością i spokojem głosić Ewangelię?

• Z życia Kościoła :

• Zachęta, aby przez cały lipiec odmawiać Litanię do Najdroższej Krwi Chrystusa .
• Staropolskie przysłowie mówi: „szkaplerz św. noś, na różańcu proś”. 16 lipca we wspomnienie Matki Bożej z Góry Karmel w wielu parafiach jest możliwość przyjęcia
• 25 lipca - Św. Krzysztofa – wypraszajmy w tym dniu łaski bezpiecznych podróży i szczęśliwych powrotów dla wszystkich uczestników ruchu drogowego.
• W czasie wakacyjnych wyjazdów poszukajmy najbliższego kościoła , gdzie w niedziele będziemy mogli uczestniczyć we Mszy Św.

• Z życia Parafii :

• Choć w czasie urlopowym mniej inicjatyw dzieje się w naszych parafiach, to comiesięczna „Zmianka” wyznacza nam kolejne zadania i intencje na następny miesiąc.

• Z życia Stowarzyszenia Żywy Różaniec :

• Na Jasnej Górze rozpoczęliśmy siódmy rok Wielkiej Nowenny przed 200 leciem powstania Żywego Różańca. Przeżywamy go pod hasłem : „Ewangelizacja z Różańcem”. Wykorzystajmy wakacyjne spotkania do dzielenia się świadectwem modlitwy różańcowej.

• Słowo i Błogosławieństwo Kapłana

• Śpiew – Hymn Żywego Różańca

Wymiana tajemnic różańcowych i podanie aktualnych spraw dotyczących naszej Róży Różańcowej /sprawdzenie obecności, kto jest chory, komu trzeba pomóc itp./